Pierzga jest to połączenie pyłku kwiatowego, miodu, mleczka pszczelego oraz enzymów pszczelich. Dzięki dużej zawartości kwasu mlekowego i jego właściwościom przeciwutleniającym, pierzgę można przechowywać przez długi czas bez strat jakościowych.
W składzie pierzgi znajdują się: witaminy: A, B1, B2, B6, B12, C, D, E, K, P i PP oraz pierwiastki: potas, żelazo, selen, magnez, miedź, krzem, chlor, siarkę, mangan, a także enzymy.
Oddziaływanie lecznicze pierzgi, wykorzystuje się w takich schorzeniach jak: przewlekłe zapalenie wątroby, przewlekłe zapalenie migdałków, schorzenia kardiologiczne, niedokrwistość z niedoboru żelaza, schorzenia jelit i żołądka, prostata, anemia, reumatyzm.
Ma działanie wzmacniające i regenerujące np. po chorobach, przy rekonwalescencji, po operacjach, przy niedoborach witamin i minerałów.
Pierzgę można jeść prosto z opakowania, wolno gryząc granulki. Można również zmieszać ją z wodą (pół łyżeczki na pół szklanki wody) lub z miodem.
Zwykła profilaktyczna dawka pierzgi wynosi 10-20 g dziennie spożywana na raz albo podzielona na dwie części, zawsze 30-45 minut po posiłku, aby nie wystąpiły dolegliwości żołądkowe. Nie powinno się przekraczać dziennej dawki 30 g dla osoby dorosłej.
Kurację należy zacząć od małych ilości, aby przyzwyczaić organizm.
Pierzga może powodować reakcję alergiczną u osób uczulonych na pyłki kwiatów. Najlepiej na początek spróbować kilku granulek i obserwować, czy nie występują objawy reakcji alergicznej (np. swędzenie uszu lub gardła).
.jpg)
